Miyako-jima Okinawa

Golden Week is een nationale feestweek in Japan, waarbij meerdere feestdagen achter elkaar vallen. Omdat het om meerdere dagen gaat, wordt deze periode ook wel "Golden Week" genoemd. Veel mensen nemen nog een paar extra dagen vrij, zodat ze er met het gezin er tussenuit kunnen. De meeste bedrijven zijn in deze periode gesloten.

Okinawa is de meest zuidelijke prefectuur van Japan (een prefectuur kun je vergelijken met een provincie). In 2023 ben ik ook naar Okinawa geweest. Toen hebben we het hoofdeiland en Miyako-eiland bezocht. Die blog kun je hier lezen. Dat beviel zó goed, dat we besloten om terug te gaan naar Miyako. Maar dit keer sloegen we het hoofdeiland over, en kozen we ervoor om een ander eiland aan ons lijstje toe te voegen: Ishigaki. We spendeerden zes dagen op elk eiland, dus in totaal twaalf dagen.

Ook deze keer huurden we een cabrio auto. De vorige keer hadden we een schattige rode, deze keer een schattige blauwe mini.

Onze hotelkamer was eigenlijk meer een soort appartement. Het was erg ruim en er zat zelfs een keuken in. Vanaf het balkon hadden we een prachtig uitzicht op zee. Vlakbij zat een burgerrestaurant waar ik een van de lekkerste burgers ooit heb gegeten!

Ik had een burger met blauwschimmelkaas. Het onderste broodje was doorgesneden zodat je het kon dippen in een borsjtsjsoep. Superlekker!

De eerste dag hebben we gewoon lekker op het strand gelegen. De tweede dag zijn we gaan snorkelen bij het Miyakojima Marine Park. Hier zijn we vorig jaar ook geweest, en het is er zó mooi!De zee is er rustig, omdat het gebied vrij ingesloten ligt. Je vindt er veel koraal en allerlei soorten vissen. Daarna hebben we heerlijk gegeten bij een restaurantje, super ontspannen en we waren de enigen daar.

Die avond zijn we ook nog naar een vuurtoren geweest op de top van een clif. In 2023 zijn wij hier ook al geweest, maar aangezien we vooral graag rond wilde rijden en de zonsondergang wilden zien, zijn we hier weer naartoe gegaan.

Een paar retro fotootjes

Uiteraard hebben we ook dit jaar weer sterren gekeken. Dit keer was de hemel iets minder helder dan twee jaar geleden, maar het was nog steeds prachtig! De maan scheen feller, en gelukkig waren er dit keer ook minder insecten.

’s Nachts komen er veel dieren tevoorschijn op het eiland. We reden naar een afgelegen plek waar het echt pikkedonker was. Vorig jaar zagen we daar veel krabben op de weg maar deze keer was dat niet het geval.

De volgende dag hebben we een beetje rondgereden met de auto en weer heerlijk geluncht, dit keer curry. We bezochten een haven waar Zen z’n outfit zó goed matchte met de omgeving, dat het bijna leek alsof het zo gepland was. In Miyako vind je ook twee lange, bijzondere bruggen die het hoofdeiland met kleinere eilanden verbinden. Dit is echt het herkenningspunt van Miyako-eiland.

Ondanks dat het geloof niet zo sterk aanwezig is in Okinawa, zijn er toch een aantal tempels en shrines te vinden. Ik verzamel goshuin-stempels, die kun je krijgen bij tempels en shrines, en soms ook bij kastelen.

Ik wilde heel graag een goshuin van Miyakojima, dus zijn we naar een van de weinige tempels op het eiland gereden. En daar heb ik mijn speciale goshuin bemachtigd!

Vaak schrijven ze de stempel direct in je boekje, maar soms hebben ze ook speciale of limited edities voor bepaalde feestdagen of seizoenen.

Ik kijk vaak op Google Maps in de omgeving waar ik op dat moment ben, of waar ik naartoe wil, en dan kijk ik wat er "oppopt". Maps geeft vaak suggesties, en zo ontdek ik regelmatig de leukste en meest bijzondere plekken.

Een van de dingen die ineens verscheen, was een groot octopusstandbeeld. In de reviews las ik dat je er via een wandelpad van ongeveer tien minuten door de jungle naartoe kunt lopen. Ik was eerst een beetje bang dat er overal spinnen zouden hangen, die kom je namelijk veel tegen op dit eiland, maar dat viel gelukkig reuze mee.

Er liep een pad dat redelijk goed onderhouden was, en het was duidelijk dat locals hier graag af en toe wandelen. Het was er rustig, en de wandeling was echt mooi! Als afsluiter hebben we koffie gedronken bij een lokaal koffietentje.

Op een ander deel van het eiland, een klein eiland dat via een brug met het hoofdeiland Miyakojima verbonden is, hebben we ook een aantal verschillende stranden bezocht.

Er waren bijna geen mensen te bekennen, maar wel ontzettend veel schelpen. We hebben inmiddels een hele collectie thuis liggen!

De volgende dag hebben we geluncht bij een Okinawa Soba-café. Deze ramen/noedels zijn een stuk dikker dan de noedels die je normaal in Japan krijgt, het lijkt meer op bami. De bouillon is licht van smaak en er zitten grote stukken varkensvlees in.

Ook dit restaurant was rustig; er zaten slechts een paar andere gezinnen te eten. Wat ik denk dat de eigenaresse was, gaf ineens een optreden op een shamisen, een traditioneel snaarinstrument uit Okinawa. Daarbij zong ze ook nog een paar traditionele liedjes.

Die middag hebben we samen armbandjes gemaakt. Toen we op dat kleine eiland waren, reden we langs een winkeltje waar je zelf armbandjes kon maken. Het zag er gezellig uit, dus we besloten spontaan om daar naartoe te gaan.

Ik maakte een groene armband met schelpjes, en Zen, uiteraard, een oranje met blauw, de kleuren van zijn bedrijf. Ik vind het altijd zo leuk dat Zen met plezier meedoet aan de creatieve dingen die ik voorstel.

Blijkbaar is er op het eiland ook een druipsteengrot te vinden. We kwamen dit toevallig tegen tijdens het rondkijken op Google Maps, en besloten ernaartoe te gaan. Je betaalt een kleine entree en daalt dan af naar de grot. Er is geen gids of begeleiding, je loopt er gewoon zelf doorheen. Of in ons geval: met z’n tweeën. De grot is verlicht, waardoor je de druipstenen goed kunt zien. Wat het extra bijzonder maakte, is dat er verder helemaal geen andere toeristen waren. Het voelde een beetje alsof we een verborgen plek ontdekt hadden. Een beetje spannend ook, want het is best stil en koel daarbinnen, maar vooral heel mooi en rustgevend.

Alsof we de zee nog niet vaak genoeg gezien hadden, gingen we nóg naar een uitkijkpunt. Het was er wat winderig en het begon wat af te koelen, maar dat vond ik juist wel lekker. Even uitwaaien.

Ondanks dat Miyakojima best klein is zijn er 2 vliegvelden. We zijn naar een van die vliegvelden gereden en daar kan je ook omheen lopen. Geen foto's gemaakt van het vliegveld, maar wel weer van de zee (alsof we die nog niet genoeg gezien hebben)

Vlak bij het vliegveld ligt een bijzondere plek genaamd Toriike Pond. Het zijn eigenlijk twee ronde poelen die ondergronds met elkaar verbonden zijn, midden in een landschap van ruige rotsen en groen. De poelen zijn gevuld met diepblauw water en schijnen op sommige plekken meer dan 40 meter diep te zijn. Het is een rustige en ietwat mysterieuze plek, je hoort bijna niets behalve de wind en het water.

Toriike Pond heeft niet alleen een unieke vorm, maar ook een bijzondere betekenis. Volgens lokale legendes zouden de poelen verbonden zijn met de oceaan en zouden ze een spirituele kracht hebben. Sommige mensen geloven zelfs dat het een power spot is, een plek met een bijzondere energie.

De volgende blogpost zal gaan over Ishigaki-jima...